Wróciłam do domu.... cisza i jakaś taka inna atmosfera....
Teqilla już mnie nie przywitała w drzwiach, nie poczułam jej ogona obijającego się o moje nogi - czemu? ... no co ja takiego zrobiłam? wody dałam, przed wyjściem pogłaskałam... nie potrafiłam odpowiedzieć na to pytanie, ale w sumie to tylko pies - sobie myślę.
Chwyciłam Kacperka na ręce i moooooooooooooocno wycałowałam, ale ... nie otrzymałam buziaków jak zawsze w zamian.
Co sie w tym domu dzieje?
J. zerka na mnie podejrzliwie, a na powitanie macha tylko ręką i odchodzi do pokoju drugiego. Wiem ! o czymś musiałam zapomnieć, takie zachowanie idealne dopasowane do zapominalstwa. Szybko przewijam głowę ale to nie był ten powód.
-Paczka do Ciebie przyszła. Słychać J. głos z pokoju.
Obojetnie podchodzę do białej koperty, wyciągam zielone.....
Zapłakana, zawstydzona i wystraszona....
-mam na imię Martylda.
Zazdrość!!! w domu była zazdrość.
Wiedzieli jak bardzo kocham żabki i że najbliższych kilka godzin poświęce właśnie jej :D

Matyldzia czuje się doskonale, ma zapewnioną wspaniałą opiekę, karmiona mnóstwem czułości, w zamian pilnie strzeże mojego telefonu :)
Guleczko jesteś wspaniała :*
dziękuje baaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaardzo - trafione w 10!!!Zdjęcia ukradzione autorce :*
A co u mnie... ?
Ciemne chmury które mocno usiłuje zdmuchnąć. Kilka dni pobytu w szpitalu zupełnie wybiły mnie z rytmu - z tym sobie poradzę akurat ;)
Najgorsze przed nami, póki co staram się nie myśleć, ale 20 listopada zacznę ściągać na siebie smutek - nie proszony ale pewnie nieunikniony :/
A na zajęcie myśli najlepsza praca, zwłaszcza kartek świątecznych, do zrobienia pozostało mi tylko 270 buahahahaha 30 albumów, 50 notesików.... itd.